Merhaba, 80 yaşındaki  anneanneme baktık. Öncelikle yapılması gereken  psikolojik olarak bakan kişinin kendini hazırlaması ve durumu kabullenmesi.  Biz bu süreçte pek çok sorun yaşadık. Hastamız da çok agresifti ve yürüme sorunları yaşıyordu. Zaman zaman psikolojik ilaçlar da kullanmak zorunda kaldık. Geç teşhis konduğu için anneannem ileri seviyedeydi. En ufak birşey hatırlamıyordu. İlaçlar 3 ay gibi bir sürede hafızayı idare edecek şekilde toplamıştı. Günlük sohbetlerimizi yapabiliyorduk. İlaçların düzenli kullanılması çok önemli. Bir kere stok sorunu yaşandığı için 15 20 gün gibi bir süre ilaçsız kaldık. Tedavi başa sarmıştı.  Alzheimer hastalarında sık sık bir yere gitme atakları (eve gidicem, köye gidicem gibi) oluyor. Böyle zamanda araba ile bir tur atıp geldik diyorduk. Alzheimer hastalarına doğru olanı söylemek/anlatmak sadece onların stresse girmesine neden oluyor.  Şuan teyzeme de alzheimer teşhisi kondu. Erken seviye olduğu için tedavisi iyi gidiyor. 

hanzade

Babam alzheimer son evrede, teşhisinden beri 14.sene geçti. Geçen yıla kadar huzurlu ve neşeli bir  aile ortamında,birlikte yaşadık. İlaçlarını düzenli kullandık, ek besin takviyelerine dikkat ettik. Her gün düzenli yürüyüş yaptık. 
Hiç yanlız bırakmadık. Kalabalık ortamda sürekli aktif kaldı.
Gayet sağliklı idi Kasım ayına kadar.
Sonra felç geçirdi ve şu anda yatakta, göbeğinden besleniyor 86 yaşında. Hastalığı kabullenmek zor evet ama çaresi yok, neler denemedim? Birlikte alışıyorsunuz, birlikte ağlıyor ve gülüyorsunuz. 


Demans sürecinde hastanın öğrenmesi gittikçe zorlaşır. Bu aşamadan sonra arrık annenizin hep aynı yerde yaşamasını sağlamaya çalışın. Zira öğrenilen şeyler onun son dönemde yaşamını kolaylaştırır. 
Yatak banyo ve kullanacağı şeylerin yerleri değişmesin.

Mustafa

Bilgi edinmek istiyorum.
Annemde orta dersec tshisi konuldu.ama bir şey yapamamanin çaresizliğini yaşıyoruz.

MateHand