Babam alzheimer son evrede, teşhisinden beri 14.sene geçti. Geçen yıla kadar huzurlu ve neşeli bir aile ortamında,birlikte yaşadık. İlaçlarını düzenli kullandık, ek besin takviyelerine dikkat ettik. Her gün düzenli yürüyüş yaptık. Hiç yanlız bırakmadık. Kalabalık ortamda sürekli aktif kaldı. Gayet sağliklı idi Kasım ayına kadar. Sonra felç geçirdi ve şu anda yatakta, göbeğinden besleniyor 86 yaşında. Hastalığı kabullenmek zor evet ama çaresi yok, neler denemedim? Birlikte alışıyorsunuz, birlikte ağlıyor ve gülüyorsunuz.

Demans sürecinde hastanın öğrenmesi gittikçe zorlaşır. Bu aşamadan sonra arrık annenizin hep aynı yerde yaşamasını sağlamaya çalışın. Zira öğrenilen şeyler onun son dönemde yaşamını kolaylaştırır. Yatak banyo ve kullanacağı şeylerin yerleri değişmesin.